Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

η ζωή μας ταξιδεύει


\

ποδοπατούν οι άνθρωποι το ψωμί της ζωής.
και το πετάνε μακριά από την πόρτα της αλήθειας , 
αφήνοντας την καρδιά ορφανή από όνειρα και αγάπη.
αβέβαιοι οι άνθρωποι μία από εδώ και μία από εκεί, μέσα στην άγνοια και την  δόξα, κονταροχτυπιούνται προς το χάος..... χάνοντας ο άνθρωπος την ομορφιά της ζωής.

η ομορφιά στέκει ξερή σαν σπόρος ξερός στο χώμα του  αύριο....
διψώντας και κλαίγοντας  για το νερό του σήμερα ....
που καταράστηκαν οι άνθρωποι από  το χθες.
πετώντας την ευτυχία στους ανέμους της αμφιβολίας.

η Αγάπη όσο ελαφριά και να είναι και να πετάει....
η προδοσία των φίλων της, την έκανε βαριά και ασήκωτη ....
και όσο να φωνάζει για λύτρωση εκλιπαρώντας τους ανθρώπους  για αγάπη.... οι μέρες και οι νύχτες στην ψυχή τους  χορεύουν τον χορό  του τρόμου και της πλάνης  .

η ελευθερία μας καλεί  στο τραπέζι της.
να γευθεί ο άνθρωπος το ψωμί  το γλυκό και  τα εδέσματα που απλόχερα χαρίζει η φύση.
όχι για να χορτάσει ο άνθρωπος την ακόρεστη πείνα του στομάχου  του, αλλά για να εισέλθει εις αυτόν το νέκταρ της Αλήθειας .

ο Λόγος του θεού δεν είναι γραμμένος πουθενά αλλού , εκτός από το ευαγγέλιο και την καρδιά μας.
ο Λόγος της ειρήνη είναι γραμμένος από το μελάνι του πόνου στις σελίδες των λαθών του τυφλού ανθρώπου .
 ο Λόγος είναι γραμμένος επάνω στον σταυρό Του Χριστού με το αίμα Του.
και η ουσία του Λόγου η ιερή  ανάστασή Του.

***
μέσα στην σιωπή της μοναξιάς και του πόνου ήρθα,
και με την σοφία του Κυρίου μου να σου σκουπίσω τα δάκρυα της πονεμένης καρδιάς σου.
Με  το μαντήλι  της φιλόστοργης αγάπης.
Ήρθα  γιατι άκουσα τον πόνο της καρδιάς σου,
Και να σου δείξω τον δρόμο της επιστροφής  της  χαμένης σου  φύσης αγαπημένη μου.
Δες  εσύ που γύρευες  ευτυχία, εκεί που φώτιζαν πως είναι φωτεινά.
Και πάντα στο τέλος ήταν ουτοπία , και όλα τα όνειρα σου τα έκανε συμφορά.
Ήρθα να σου προσφέρω της αγάπης το εγώ της καρδιάς σου στο εσύ του μυαλού σου.
Ήρθα να σου προσφέρω των δακρύων σου το νερό.
Και να σου δήξω τα δύσβατα βράχια που είχες στα μυαλά, προσπαθώντας να αποφύγεις το εγώ σου, και να ξαναπετάξεις  αγάπη μου μακριά από αυτά, που σε κρατούσαν ξένο  από το εγώ σου.
Τούτα τα λόγια γράφηκαν από τρελή επιθυμία, να δεις , να ζεις, και να χαρίζεις αυτά που δεν είναι δικα σου , αλλά της  αγάπης που σε αγαπά, και σου χαρίζει την αγάπη να την προσφέρεις στην αγάπη σου, αμήν!
***
Θεός η αγάπη στέκει στην πόρτα της καρδιάς σου,
διψασμένη για αλήθεια και ανθρωπιά Θεός και ζωή σε μια όαση στείρα από την φιλία των φίλων της,
σε μια θάλασσα  γεμάτη ζωή σκότους και φθόνου....


ένας Θεός ορφανός από  τα ίδια του τα παιδιά.
ένας Χριστός που αγαπά όλο  τον  κόσμο .... 
τον κόσμο του ανθρώπου που  για αγάπη μιλάει και την την αγάπη των άλλων τυφλός και διαβολεμένος από άλλους ,να πολεμά.
η αγάπη αγάπες μου θεραπεύει το κακό και δεν το αποκεφαλίζει,
η αγάπη αγάπες μου είναι αυτό που είναι του ανθρώπου το εσύ.







2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

apo ta pio dialekta kaloudia panemorfo :D

Ανώνυμος είπε...

Μια φωνούλα λέει...

Αποφάσισα να ανεβάσω αυτό το κειμενάκι που μου έστειλε μια φίλη, χωρίς πολλά λόγια. Τα παιδιά έχουν ένα καταπληκτικό τρόπο να μας λένε και να μας δείχνουν την αλήθεια, χωρίς πολλά λόγια, θεωρίες και αναλύσεις. Απλά, όπως απλή είναι πάντα η αλήθεια.

Με ρωτάνε τι θα γίνω όταν μεγαλώσω...
... Σαν να μη είμαι τίποτα ακόμα...

Μου λένε να φέρομαι όπως πρέπει...
Σαν να μην πρέπει να φέρομαι όπως είμαι...

Μου ζητάνε να πω ποιον αγαπώ πιο πολύ...
Δε βλέπουν ότι λατρεύω τη ζωή και όλα της τα πλάσματα?

Με συμβουλεύουν να ακούω τους μεγάλους...
Μα θέλω κι εγώ να με ακούσουν.

Με ρωτούν αν είμαι καλό παιδί...
Λες και υπάρχουν και κακά παιδιά.

Μου ζητούν να κατακτήσω βραβεία και μετάλλια...
Μα εγώ θέλω μόνο να παίξω με τους φίλους μου.

Μου λένε ότι η ζωή είναι δύσκολη...ο κόσμος κακός.
Όμως μια φωνούλα μέσα μου λέει:

για την αγάπη,
τη χαρά να ζεις ελεύθερος,
την ευτυχία να δίνεις,
και τη μεγαλοσύνη να φτιάχνεις τον κόσμο σου,
με τα μοναδικά χρώματα της φαντασίας σου χωρίς κανένα φόβο.

Αυτή τη φωνούλα ακούν τα παιδιά όλου του κόσμου...
και κάθε μεγάλος μπορεί να την αφουγκραστεί,
μόνο αν ησυχάσει τη φλύαρη σκέψη του.

Εύχομαι να τα διαβάσουν οι ενήλικες, όχι όμως με τον τρόπο που συνηθίζουν να διαβάζουν - τις λέξεις, τις προτάσεις, και να καταλήγουν σε μια κριτική (συμφωνώ ή διαφωνώ) που τους επιτρέπει να πάνε απλά παρακάτω και αύριο να έχουν κιόλας ξεχάσει.

Διαβάστε βιωματικά, όπως σκέφτεται ένα παιδί. Βάλ'τε τον εαυτό σας στο κέντρο των εικόνων που φτιάχνετε διαβάζοντας και δείτε πώς λειτουργεί. Αυτό κάνει ένα παιδί. Νοιώστε την έννοια της κάθε λέξης που διαβάζετε και επιτρέψτε στο κενό ενδιάμεσα των προτάσεων να σας μιλήσει... Έτσι ζει ένα παιδί.